Ημέρα Μνήμης Αντώνη Μωραΐτη

Θυμόμαστε πάντα τον Αντώνη Μωραΐτη για το εκπαιδευτικό του έργο, για την συνεισφορά του στην παιδεία του τόπου μας, για το καινοτόμο του πνεύμα και την αγάπη του για την ελευθερία του λόγου. Φέτος, τιμώντας τη μνήμη του, κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στον τόπο καταγωγής του, το ακριτικό Καστελλόριζο. Γεννήθηκε και έζησε εκεί τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής του αλλά δημιούργησε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς επιστρέφοντας στην γενέτειρά του όποτε είχε την ευκαιρία. Η ξύλινη σκαλιστή εξώπορτα του πατρικού του σπιτιού εκτίθεται στο τοπικό Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο.

«Το λέμε Μεγίστη και είναι μικρό αλλά είναι μεγάλο στην πραγματικότητα» έλεγε υπερήφανος για το νησί του. «Εμείς οι Καστελλοριζιοί είμαστε άνθρωποι κοσμοπολίτες και φιλότιμοι» ανέφερε, και συχνά βρισκόταν στο νησί με άλλους εξέχοντες συντοπίτες του όπως ο Γεώργιος Μαύρος.

Στήριζε συστηματικά το σχολείο του Καστελλόριζου στέλνοντας βιβλία και γραφική ύλη και είχε πάντα την έννοια «μην ερημώσει το νησί». «Πρέπει με κάθε τρόπο να μείνει ανοιχτό το Σχολείο και να έχουν τα παιδιά τα απαραίτητα» έλεγε θέλοντας να τιμήσει την παράδοση για την πνευματική εκπαίδευση των νεών του νησιού που ξεκίνησε από το 1903 με την ίδρυση της Σαντραπείας Σχολής, το κτήριο της οποίας αποτελεί τη μικρογραφία του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Στήριζε τον Σύλλογο Απανταχού Καστελλοριζίων και μέσω αυτού και το σχολείο στο νησί.

Ο Αντώνης Μωραΐτης γνώριζε σε βάθος τις παραδόσεις και τη λαογραφία του νησιού του και με κάθε ευκαιρία μοιραζόταν τις γνώσεις του παροτρύνοντας φίλους και γνωστούς να το επισκεφθούν, να δοκιμάσουν «κατουμάρια»-το αγαπημένο του γλυκό- και να το αγαπήσουν όσο και ο ίδιος.

Ήθελε να κρατήσει το Καστελλόριζο κοντά του και στους φίλους, που κατάγονταν από το Καστελλόριζο και κατοικούσαν πλέον στην Αθήνα, έλεγε «Τα εγγόνια σου θα έρθουν στο Σχολείο μας, παιδιά από το Καστελλόριζο δεν πάνε σε άλλο Σχολείο».

Το ερευνητικό πνεύμα του Αντώνη Μωραΐτη και η αγάπη του για την πρωτοπορία και την πνευματική καλλιέργεια δίνουν το στίγμα της καταγωγής του από έναν τόπο που ιστορικά αποτελεί σημείο αναφοράς.

Ευχαριστούμε το Αρχαιολογικό και Λαογραφικό μουσείο του Καστελλόριζου, τη δασκάλα του Σχολείου μας Ρίτα Μπενοπούλου και την απόφοιτό μας Βάσια Χατζηγιαννάκη για τις αναμνήσεις και το φωτογραφικό υλικό που κατέθεσαν.